DOLINA PAŁACÓW I OGRODÓW - Staniszów Górny i Dolny

Przepiękna dolina położona niedaleko Jeleniej Góry. Z Wrocławia to zaledwie 1-2 godzin jazdy. Zależy kto, jak i czym jeździ i jak często staje, żeby robić zdjęcia.

Na około stu kilometrach kwadratowych znajduje się 30 pałaców, zamków oraz dworów. Trwają starania o wpisanie Doliny Pałaców i Ogrodów na listę UNESCO.  Zwłaszcza cieszy to, że obiekty te odzyskują dawny blask.

Tak tu niecodziennie, gdyż bywały w Dolinie  koronowane głowy a wraz  z nimi sławni goście, architekci i ogrodnicy. Letnie rezydencje otaczały pięknie zaprojektowane parki. Do architektów krajobrazu, którzy tu tworzyli, zalicza się m.in. Petera Josepha Lenne. Nazwisko to pojawiło się już przy okazji postu o Sanssouci w Poczdamie oraz ogrodów zamkowych w Koblencji. Jeśli ktoś czytał, to już wie z  jaką rangą mamy do czynienia. Z górnej półki. Lenne, to przecież dyrektor ogrodów cesarskich.

Wojanów, Łomnica, Karpniki, Mniszków, Ciechanowice to tylko jedne z wielu siedzib. Bardziej może znane. Dziś jednak będzie o Staniszowie Górnym. O Dolnym też, choć to już zupełnie inna bajka.


www.palacstaniszow.pl

Pałacem w Staniszowie Górnym zaopiekowano się należycie. Nic dziwnego, gdyż jest w posiadaniu historyka sztuki - p. Agaty Rome-Dzida i jej męża Wacława Dzidy. Od ulicy wygląda niepozornie ale po wejściu na dziedziniec przeżywamy ogromne zaskoczenie. Jeszcze większe, wchodząc do środka. Jest to bardzo miła odmiana po oglądaniu, tylko z zewnątrz, pałacu w Wojanowie. Tu możemy zajrzeć prawie wszędzie! Posiedzieć w klubowych fotelach, które zdobią liczne zakamarki małych wnęk i saloniki. Poczytać książkę, których tu wiele.

 

A to jeszcze nie koniec niespodzianek. Poczekajmy.

W budynku pałacu ulokowała się po wojnie straż pożarna.  Może dzięki temu zachowały się kamienne portale, opaski okien, kamienne posadzki!, bogato zdobione drzwi i boazerie. Są również sztukaterie, kominki i mozaiki na podłogach. Najdziwniejsze, że zachował się kartusz herbowy - łasy  kąsek !

Całości dopełniają: biblioteka (z księgozbiorem z XVIII w.!), obrazy, bibeloty i inne stylowe dekoracje. Spokojnie delektując się wrażeniami mamy przekonanie, że tu wojna światowa nie dotarła! Albo, że jakimś cudem, to wszystko przetrwało.

Jest również, w oranżerii, galeria sztuki. Można kupić obrazy, rzeźby, ceramikę zaprzyjaźnionych z właścicielami artystów.

Możemy tu też poucztować. Wewnątrz pałacu  lub w parku, na kocu, zrobić piknik. Leniwy piknik w angielskim stylu. Zwykłe nicnierobienie:)

Park nadaje się do tego idealnie. Styl angielski. Zaskakują, ogromne głazy narzutowe rozsiane, jakby od niechcenia. Nie wiem czy słusznie, ale podejrzewamy tu "niewielkie" działania celowe. Czego się nie robi dla efektu?  W rodzimych parkach na terenie np. Anglii, w pustelniach mieszkali nawet "prawdziwi" pustelnicy.

Według dawnych norm był to jeden z najgorszych zawodów tamtych czasów. Pustelnik taki nudził się potwornie i często porzucał  posadę. Nie mógł się odzywać do oglądających go spacerowiczów. Musiał spać na ziemi lub ławce. Udawał kogoś, kim przecież nie był. Ascetę. Nic dziwnego, że niektórzy robili "wypady" do pobliskiej gospody, za co  byli zwalniani z pracy. Przetrwały zapiski takich osób i stąd wiadomo, jak niewdzięczna to było zajęcie.

W skład parku wchodzą też cztery stawy, w tym kąpielowy z pomostem.

Wracając ze spaceru lub z nicnierobienia na trawie, możemy celebrować kolejną niespodziankę. Dom Kawalera przy pałacu. Pięknie odnowiony obiekt przyciąga, przyciąga i .... znów nie wierzymy, że to "Polska właśnie".

Dom Kawalera

Są też kwiaty. A wręcz kwiaty są mocną stroną otoczenia pałacu. Dominują  róże. Zarówno na rabacie, jak i na obrusach. Bardzo to "z angielska", stylowo. Angielska róża nie bez powodu słynna.

Są też inne kolekcje roślin. W zdumienie wprawiła nas niespotykana gama kolorów u storczyków. Te tropikalne barwy natychmiast  przyciągnęły nasz wzrok jak magnes. Naiwne. Tak tu na każdym kroku pięknie, że nie przyszedł nam do głowy podstęp, jaki tu zaplanowano.

Bo to były kwiaty sztuczne. Tak, tak. Prawdziwe liście, sztuczny kwiat. Na razie, nim znów zakwitnie:). W zasadzie czemu nie?

Po tych niezwykle przyjemnych wrażeniach i dobrym jedzonku, pięknie tu podanym lub przygotowanym własnoręcznie na piknik, pewnie przyjdzie każdemu do głowy zobaczyć Staniszów Dolny. Zwłaszcza, że to nie daleko,  na drugim końcu wsi. Nam przyszło. Niczego nie podejrzewając, znów, dałyśmy się zaskoczyć.

Niestety, to był kolosalny błąd! W kilka chwil czar prysł. 

Co z tego, że pałacyk jak nowy. Czy widzicie te drzewa! Kikutów drzew, które rosły latami i nigdy już nie uda się  "naprawić". Wyraźnie zabrakło wyobraźni, wiedzy i dobrego smaku. Jak ten  koszmar  zapomnieć........I te karłowate lampy...... Więcej nie powiem.

A mogło być tu naprawdę uroczo. Żal.

Z drugiej strony pałacu, który nazywany jest "pałacem na wodzie", jest ponoć ładniejszy na niego widok. Nam już się  jednak nie chciało tam iść. Wystarczy.

Za to kaczki i łabędzie były miłe i bardzo towarzyskie. Chyba są pupilami całej wsi:)

Pozdrawiamy serdecznie i jedziemy do Krakowa.
Aga i Ewa:)

Pałac w Staniszowie Dolnym z lotu ptaka:  http://www.karpacz.net/pano/palacnawodzie/