Czy warto odwiedzić Wałbrzych?

Wałbrzych – miasto odradzające się

Pomysł był, jakby to rzec – oryginalny. 

Pojedźmy do Wałbrzycha – mówi Aneta i Ewa. 

Do Wałbrzycha? Do Zamku Książ? 

Nie, do Wałbrzycha. Byłaś w Wałbrzychu? No, skąd ! 

Kto jeździ na wycieczki do Wałbrzycha? Przecież to nic więcej jak tylko niedogodna stacja przesiadkowa. My pojedziemy….

Zdziwienie było uzasadnione. Przecież samo słowo brzmi ociężale i jest naznaczone kominami, smogiem, brudnymi ulicami i unoszącym się dymem. Och, od samego myślenia człowiek się dusi a kurz jeszcze przecież nie opadł. 

Nie uwierzycie, ale w odległości zaledwie paru kilometrów znajduje się uzdrowisko, które nadal leczy między innymi nieżyt dróg oddechowych i pylicę płuc. Osobliwe miejsce. Położone po sąsiedzku a jakby w oderwaniu od zagłębia węglowego. Dwa radykalnie skrajne przypadki funkcjonujące bez względu na okoliczności. I kto tu jest czarnym koniem w tej grze?

No dobrze, wracając do faktów. Kopalnie już zamknięto a nasz entuzjazm nie słabł.

Aura sprzyjała, przeznaczenie chyba też.  Tego samego dnia był organizowany spacer po mieście. Los kibicował. 

Bez nadmiernych oczekiwań zaczęłyśmy tą podróż. Okazało się, że ten Wałbrzych taki z cicha pęk a wszystkich jeszcze zaskoczy. Tylko patrzeć jak w miasto turystyczne niebawem się przemieni. I otrzepie się z pogórniczego pyłu i jak ten feniks otworzy swoje skrzydła.

Czy przesadzam? Za dużo świeżego powietrza? :)

Ta zieleń, ta architektura to wszystko robiło zaskakujące wrażenie w zderzeniu z niepochlebnym stereotypem krążącym nad Wałbrzychem.

Popatrzcie tylko na te proporcje ! 

I zieleń !

I Plac z ludzkim obliczem ! Doceniamy.

Naprawdę nas zachwyciło. Wałbrzych był dla mnie ogromnym, pozytywnym zaskoczeniem - zwłaszcza, że przejeżdżając przez jego główne ulice jest jeszcze trochę przykurzony i aż korci aby jednak przejechać a nie przyjechać. To znajomość, która nie rokowała dobrze a okazała się odkryciem roku. Urocze placyki, piękne kamienice i wille. Miasto, w którym można poczuć się jak w miasteczku za sprawą ludzkiej architektury, skali i zieleni, tak zieleni! Chyba nie przez przypadek Wałbrzych ma w swoim herbie dąb a jego niemiecka nazwa tłumaczona jest jako ‘leśny gród’. Jego ukształtowanie terenu, niezliczone schody, pagórki, pochylone ulice to dodatkowy atut. Dzisiaj po przemysłowym mieście zostało tylko wspomnienie, o którym przypomina dawna architektura.

Niektórzy się boją, inni z dumą pokazują.
Starutki bluszcz pospolity na budynku miejskiego konserwatora zabytków.
Dobrze wróży !

Widzicie te skrajności?

Ten błękit taki malarski

Dąb w herbie jak widać ma swoje uzasadnienie.

Przechadzając się po nim miałyśmy wrażenie miasta kompaktowego. Wszystko było w zasięgu ręki. Co krok jakiś zachwyt. Wystarczyło tylko zadrzeć głowę do góry. Musicie wiedzieć, że nasza szyja- niejednokrotnie i mimo woli- obraca się dookoła w poszukiwaniu nieoczywistego piękna a my same mamy z tego ogromną przyjemność. Czy jesteśmy normalne z tą naszą ekscytacją ruinami? Dla jednych to tylko cegły i tylko drzewa a dla nas cały złożony system, który składa się właśnie na ten zachwyt. To piękne budynki, detale, historia, dbałość o szczegół, dojrzałe drzewa których się nie spodziewamy, pies w oknie i cienie na elewacjach.   

Jak się nie zachwycić?

Widzicie te głowy? Znacie tę historię?

Wałbrzych trzeba przyznać jest miastem dla konesera, ale są ku temu powody. Z jednej strony nadal uderzające zaniedbania a jednak miasto niezwykłe i intrygujące. Skrajności zawsze są ciekawe a tych tu nie brakuje. Schronisko w mieście? Uderzająca zieleń w pogórniczym światku? Szare przelotowe ulice i piękne serce? Pozostałości kopalni i mekka kuracjuszy.

Rododendrony widowiskowe. Zniszczenia również.

Willa Daisy czeka na lepsze czasy 

Urząd miasta idzie z duchem czasu ! Świetna inicjatywa.
Zazielenianie ścian budynku budzi podziw. 

Czy Wałbrzych nie ma dzielnic, w których trochę straszy? Owszem, pewnie ma. Czy to go wyklucza jako miasto turystyczne? Oczywiście że nie. To spadek dawnych czasów i niewłaściwych decyzji. To przeszłość. A teraźniejszość jest taka, że oprócz wymownych świadków historii ma swoisty kręgosłup. I to jest ten magnes.

Ma potencjał, ma historie. Jest prawdziwy. Wszystko zależy od optyki.

Ktoś go powoli pokochał na nowo. 

I ja się nie dziwię, bo to unikat. 

Ktoś go wyrywa z agonii i pokazuje, że nie jest stracony.

To może być naprawdę piękny przykład na to jak odzyskać to, co inni pogrzebali. Bo Wałbrzych oprócz własnych osobliwości ma przecież jeszcze obok Szczawno, w którym popijałyśmy wodę zdrojową i Jedlinkę, w której szykowałyśmy się do lotu, krajobraz z niezwykłymi melafirowymi wzgórzami, artystyczne Sokołowsko, góry Sowie, góry Wałbrzyskie, zamek Grodno, zamek Książ…..splot kultury, historii, przyrody.

Czy to wystarczająco żeby zachwycić? Mnie tak. Dlatego biorąc udział w ankiecie, której autorem była Magda - zbierajsie.pl, wiedziałam, że będzie to mój typ. Czy byłam zaskoczona wynikiem? Wielce ! :) 

Odwiedzacie na własną odpowiedzialność. Gdyby jednak miasto Was skusiło to bądźcie dla niego wyrozumiali. Zmiany wymagają czasu. My mamy jeszcze parę punktów do odhaczenia, więc być może do zobaczenia w Wałbrzychu !

Dziewczyny, dzięki za wycieczkę, a Aglomeracji Wałbrzyskiej za odczarowanie i promowanie regionu !

Zmiana warty?

Pozdrawiam, Agnieszka

P.S Witamy ponownie naszych czytelników, wywołane do tablicy, zgłaszamy się na posterunku ! :)