IDZIE JEŻ, IDZIE JEŻ.... ODCINEK III

I-dzie je-ż..., i-dzie je-ż..., mo-że Cie-bie u-kłu-ć też!

Pamiętamy z dzieciństwa tę rymowankę?

Skąd taki pomysł? Ani jeż nie jest taki miły, żeby łaskotał (jak nas łaskotano na zakończenie), ani taki chętny do pieszczot nawet wobec innego jeża, a nawet zwłaszcza.

Ale jedno jest prawdziwe w tym zdaniu : idzie, idzie jeż.

Faktycznie. Idzie regularnie, co wieczór, tą samą drogą. Tak jak chce reżyser. Scenografia ustawiona i niezmienna. Wzdłuż płotu, pod ogrodzeniem z siatki i do sąsiada. Cięcie!

Może tam więcej ślimaków? Oby. Nasze już przetrzebione albo muszą podrosnąć. Dzięki temu chodzeniu  wiemy, że ją nadal mamy. No i po tym, że ubywa kocich puszek. Ale trudno, chce się mieć gwiazdy światowego formatu, trzeba płacić. Za darmo nikt pracować w tej branży nie będzie.

Trochę się u jeży ustabilizowało życie rodzinne. Skończyły kolacyjki i gadu-gadu wieczorkiem. Mama - jeż ma swoje priorytety i plany. Jeść, jeść, jeść.

 Czyżby czekała nas niespodzianka? Coś się działo poza scenariuszem?  Kocie puszki miałyby znikać jeszcze szybciej? 

jeże dochodzące:)

Przyzwyczailiśmy się do siebie nawzajem. Nie tylko Mama - jeż jest na etacie. Rozpoznajemy kolejnych aktorów bez trudu.

Po czym? Po wielkości, po kolorze tej części ciała, gdzie nie ma kolców. Ten z lewej jest bardzo jasny. Błyszczy z daleka w trawie. Ten z prawej ma bardzo ciemną mordkę i mocno rude włosy. Wyraz twarzy też mają różny. Z prawej bardziej bezczelny:) No i ten jego kolor. To  chyba Czarny Charakter.

Pewnego razu pojawił się nawet jeż, który był Łaciaty! Czasem wpada na plan.

Nasze jeże są do tego stopnia pewne siebie, że wychodzą, gdy jeszcze jest jasno. Biegają po trawniku z prędkością dość znaczną i pojawiają się pod nogami  znienacka. Dosłownie koło nich przebiegają.Trzeba  uważać. Naprawdę szybko biegną! Paparazzi nie mają z nimi lekkiego "kawałka chleba".

szybki jeż.

Trochę są jeszcze nieśmiałe. Zwłaszcza jak na każdym kroku czyha dziennikarz albo fan. Schować się nie ma gdzie. No i nie ma czasu. To nasza Mama. Prawda, że urocza?

Ale, na myśl o pełnej misce, którą może opróżnić kto inny, wszelki strach i wstyd znika. Liczy się tylko to, żeby być pierwszą.

to moja stołówka!!!

Jest ciągle głodna. Niestrudzenie poluje choć trudno łapanie ślimaków nazwać pogonią za zwierzyną. 

Daleko nie uciekną.

Napięcie, jak to w serialu, rzecz ważna.  Ze względów dramaturgicznych na scenę wkroczyła więc gościnnie inna gwiazda. Spadła nam jak z nieba. Już się wkradała  rutyna. Aktorzy zaczęli się kłócić i nie wiadomo było, czy nie trzeba będzie speca od efektów specjalnych zatrudnić. No, nie chcieli ze sobą grać! Albo i komputerowych!!! Dramat.

A tak jest ONA. Mądra, profesjonalna i da się pogłaskać. Za mięsko, ale jednak da!

No i we własnym  garniturze! Pracownik idealny. Przyjrzała się spokojnie wszystkiemu najpierw jednym okiem,  potem drugim. Powiedziała, że długo nie zostanie. Jak tylko nauczy sie latać, znika. Ale małą rólkę zagra. Owszem. Czego się nie robi dla przyjaciół :)

Miłego dnia

Ewa

... i reszta ekipy

ODCINEK II