JABŁECZNIK - czyli polski cydr + etykieta

W tym przypadku produkcja niewinnego alkoholowego napoju rozpoczęła się z nadmiaru. 

Jak zawsze żal było wyrzucać.  Poniemiecka jabłoń groziła zawaleniem od ciężaru jabłek. Dzięki podporom różnego, mało profesjonalnego typu, przetrwała nieuszkodzona. Niesamowite jak elastyczne mogą być te grube konary!

Oraz z faktu posiadania litrowego słoika miodu gryczanego.

Oczywiście wiem, że to najlepszy, najzdrowszy itd miód. Niestety, nikt go sobie z moich domowników nie upodobał. Więc stał bezpański. Wystarczyło skojarzyć dwa fakty i powstał jabłecznik. Nawet proporcje (narzucone przez butlę) zostały przypadkiem dobrane w sam raz. Później sprawdziłam oryginalne:)

Choć dziwi mnie, że akurat na Wyspach Brytyjskich wymyślono i opatentowano cydr (bo tak brzmi prawidłowo nazwa tego napoju w oryginalnym składzie) mógłby powstać również w Polsce. Przecież to banalny przepis.

10 litrów soku z jabłek + 1 kg cukru.

Można dodać 10 litrów wody lub nie. Zależy od soczystości i ilości jabłek.

W moim przypadku cukier zastąpiłam miodem. I co wyszło. Rewelacja!!! Może powinnam ją opatentować? A może już ktoś na to wpadł wcześniej? Tak czy inaczej, ten pomysł jest mój. Przez przypadek i oszczędność oczywiście:).

Mój jabłecznik (oryginalna nazwa cydr jest opatentowana) powstaje z jabłek nieznanej mi odmiany i ogromnych rozmiarów. Co dwa lata następuje ich wysyp. Robię więc zapas na okres posuchy:) bo żal patrzeć jak leżą pod drzewem.

Wyciskam sok w sokowirówce, na zimno. Do soku dodaję miód i wszystko razem nastawiam w butli z rurką. Płyn jest wtedy mętny. Gdy napój zaczyna "pracować", w ciemnym i ciepłym pomieszczeniu, robi się klarowny. Ma nawet bąbelki jak szampan. Kolor piękny - złoty, ale odcień zależny  od odmiany jabłek.

A  dzięki gryczanemu aromatowi miodu  jego  smak jest taki  oryginalny.  

Fermentacja trwa około 7 dni. Potem powinno się, przez wężyk, zlać klarowny płyn do butelek. Najlepiej zakręcanych. W ciemnym pomieszczeniu może leżakować długo. Teoretycznie kilka lat. Ale to tylko teoria, bo w praktyce nie ma na to  szans, ha,ha. U mnie najdłużej leży dwa lata.

Oryginalny cydr wyciskano w dawnej Anglii  w prasach. Fermentował w drewnianych beczkach. Był bardzo popularny. Właściwie każdy gospodarz przetwarzał kilka ton jabłek. Po co? Ponieważ cydr był środkiem płatniczym! Można było butelką czy zgrabnym gąsiorkiem zapłacić za pracę pomocnikom na wsi. Za wiele spraw i pac płacono właśnie cydrem.  

Dla wyrafinowanych podniebień możliwe jest też stosowanie wersji z drożdżami winnymi. Według uznania.

Ja proponuję przed napełnieniem  butelek, sprawdzić słodycz napoju. Jeśli nam nie odpowiada, do każdej butelki możemy dodać łyżeczkę cukru (to z oryginalnego przepisu) lub miodu (ja tak robię).

   

Tymczasem, pozdrawiam serdecznie nowych członków i życzę udanego jabłkobrania:)

ewa


STEFAN na ławce Sąsiada:)