O CZYM SZUMIĄ..... BRZOZY W GIEBUŁTOWIE.

Przełom lutego i marca. Co roku to samo. W ruch ze zdwojoną częstotliwością idą pilarki łańcuchowe. Trwa wycinka drzew. Zmasakrowana Puszcza Białowieska, wycięte kolejne stare aleje i kilkusetletnie, zdrowe drzewa budzą łzy i oburzenie.

Czasem uda się to wycinanie zatrzymać jak we Wrocławiu, w Parku Grabiszyńskim. Społeczny Ruch obronił park.(link) Czasem świadomy Inwestor w Warszawie da dobry przykład i zamiast wyciąć kolejne drzewo - przesadzi.(link) Radość wielka. Lecą lajki na FB. Cieszą się mieszczuchy i swoich drzew zaczynają pilnować jak oka w głowie. 

Bo smog, bo gorąco, bo ptaków nie będzie.

Ale nie wszędzie tak jest. Choćby w odległej Włodawie co zrobiła lament na całą Polskę, pomocy zewsząd wzywając w urzędniczej wojnie.(link) Nie wiadomo jak będzie. Zniszczone drzewa jeszcze stoją, może przeżyją. Im mniejsze miasto, tym chętniej tam drzew się pozbywa i kwita.  

Bo ptaki, bo cień, bo liście, bo sygnał TV zanika. 

No i mamy jeszcze wieś. „ Wsi spokojna, wsi wesoła!”. Oj tak. Wesoła. Hulaj dusza piekła chyba nie ma, albo tu jest to piekło właśnie? Niedaleko, w Izerach, pod kościołem w Giebułtowie takie piekło się zrobiło.

 

Kiedyś okalały położoną na górce świątynię wianuszkiem brzozy. Kiedyś, to nie było tak dawno, jeszcze w lutym. Brzozy były zdrowe, piękne, podsadzone pachnącym jaśminem. Stały równiutko, cichutko i mogły tak stać jeszcze ze 100 lat. 

"Z ciemnych mojego lasu drzew jedno najcichsze

Ukochałem, najbardziej smutne i najwiotsze:

Brzozę, co nie szumiała w najszaleńszym wichrze,

Zawsze niema, choć wiatru wiew się o nią otrze."

                                               Leopold Staff, "Zabite drzewo"

Szumieć już jednak nie będą. Teraz będzie tak...

 

Dlaczego nie wiem, nie rozumiem, może ktoś podsunie odpowiedź... Są tacy którym bliski był widok tych drzew. I tacy co dotąd nie wierzą. Ale kiedy jaśminy nie zakwitną już wiosną, uwierzą. 

 

Podobnie jak malwy pod kościelnymi murami, zostały wspomnieniem... A tyle było zachwytu nad nimi, tyle wiejskiej magii. Tak piękne z kamiennymi epitafiami tworzyły duety. 

Nie ma polskiego poety, który by piękna brzóz nie dostrzegał.  Który by o nich choć kilku dobrych słów nie napisał.

„Czyż nie piękniejsza nasza poczciwa brzezina,

Która jako wieśniaczka, kiedy płacze syna,

Lub wdowa męża – ręce załamie, roztoczy

Po ramionach do ziemi strumienie warkoczy,

Niema z żalu postawą jak wymownie szlocha.”

Adam Mickiewicz, "Pan Tadeusz"

… Śniłem o tym, com stracił, i o tym, do czego tęsknię,

a wtedy - o, brzozo! brzozo! - tyś zaszumiała najpiękniej...

Obudziłem się z nożem w ręku, świadomy krzywdy okrutnej.

W niebie mogło być jeszcze błękitniej, ale nie mogło być smutniej.

                                               Władysław Broniewski, „Brzoza”

Szumi w gaju brzezina,

Bo inaczej nie może –

Wiatr gałązki jej zgina,

Musi szumieć nieboże.

Adam Asnyk, „Szumi w gaju brzezina”

Arboretum leśne w Sycowie

Brzozom twym srebrne warkocze rozczeszę,
Z ziół wonnych stopom zaścielę kobierce,
Wszystko ożywię, rozbudzę i wskrzeszę...
Pójdź, pójdź poeto!
Poeta:
- A wskrzesisz ty serce?...

                                                      Maria Konopnicka, „Wiosna do poety”

 

„Zapłakały rdzawe liście

rozpłakanych brzóz,

na dalekie ciemne morza

popłynął ich głos.”

                                              Kazimierz Przerwa-Tetmajer, „Brzozy”

Brzoza

Zawsze mnie zachwyca zwykła nasza brzoza

w pięknej białej sukni, z rozwichrzonym włosem

w bogatej koronie zielenią iskrzących

liści szumnych wiatrem, pozłacanych słońcem.

Aż dziw że wyrosła z maleńkiego ziarnka

oparła się suszy, hulającym wiatrom.

Deszczem, kroplą rosy gałązki kąpała

w młodości gibkością ruchów zadziwiała.

Kiedy już wyrosła przez lata płynące

nosi dumnie głowę patrząc prosto w słońce

ukołysze ptaki brzozową melodią

i ukoi serce jak przysiądziesz pod nią.

Odda dobre ciepło gdy się doń przytulisz

wzmocni cię energią której potrzebujesz

rozświetli krajobraz pięknym swym widokiem

a ja będę ciągle pod brzozy urokiem.

żródło 

Pozdrawiam :(

ewa